Balinese bruid

Feel no Shame heette de solotentoonstelling van Charlotte Schleiffert in Museum Boijmans Van Beuningen in 2004. Deze titel is op het hele oeuvre van de Rotterdamse kunstenaar van toepassing. Met haar tekeningen, schilderijen en installaties verbeeldt Schleiffert naar eigen zeggen ‘dat je op moet komen voor jezelf, en dat je bent wie je bent, en daar trots op moet zijn’.1 Ze betrekt daarbij maatschappelijke thema’s als de verhouding tussen man en vrouw, de onderdrukking van minderheden, racisme, intolerantie, geweld, armoede en ontheemding.

Schleiffert ontleent haar beelden aan de media en brengt haar visie op de gekozen motieven ongeremd en ruig in beeld. Ze wil geen eenduidig mensbeeld neerzetten en vermengt in haar werk vaak uiteenlopende culturele, etnische en godsdienstige invloeden. Ook is niet de natuurgetrouwe als wel de directe en onverbloemde weergave van het onderwerp voor Schleiffert van belang. In de tekening 'Balinese bruid' is dit goed te zien. De meer dan manshoge bruid is trefzeker en robuust op het papier gezet. Zowel de felheid van de penseelstreken en tekenlijnen als de vele vlekken getuigen van een grote fysieke directheid in het maakproces. Schleiffert werkt op de grond. Ze zit op het tekenvel en loopt en kruipt er tijdens het tekenen en schilderen overheen. Pas als de tekening aan de muur hangt, kan zij het resultaat volledig overzien.

In 'Balinese bruid' versmelt Schleiffert oosterse en westerse elementen en symbolen van kwaad en onschuld met elkaar. Boven de westerse, maagdelijke witte bruidsjurk prijkt een huiveringwekkende kop met uitpuilende ogen en vervaarlijke hoektanden. Het is het masker van de Balinese demonenkoningin Rangda, die het kwaad representeert. Schleiffer speelt met identiteit, en benadrukt dat deze nooit eenduidig is. Ze toont de vrijheid van het individu om hierin eigen keuzes te maken.


1 E-mailcorrespondentie met de auteur, 3 mei 2012.