No Jumps

Verlegen lijkt het naakte kindfiguurtje de ogen te hebben neergeslagen. De pose onderstreept de schuchterheid van het kind. Dan wordt zichtbaar dat de omlaag gerichte blik juist getuigt van concentratie. Een aandachtige blik die uitgaat naar de linkervoet, waaraan geen schoen prijkt. Of is de figuur gefixeerd op iets dat zich buiten het beeldvlak bevindt?

De tekenstijl van Silvia B. stuurt het kijkgedrag. Sommige elementen van de tekening zijn zeer doorwerkt. Fijne arceringen accentueren het rechteroor, het gezicht, de linker schouderpartij, de voeten. Andere delen van het lichaam zijn schetsmatig en oningevuld gelaten. Het puntige schoeisel aan de rechtervoet is gedetailleerd weergegeven. De kindfiguur draagt een trip, een middeleeuwse houten schoen met een leren band met gesp.

Oorspronkelijk maakte Silvia B. de tekening voor een kunstproject in Goes. Hier hing het in een vitrine van het Historisch Museum de Bevelanden. Eronder lag de tweede trip, een middeleeuws collectiestuk, opgegraven op het stadsplein van Goes. Het tastbare schoeisel leek in een moment van onoplettendheid van het linkervoetje gegleden en uit de tekening te zijn gevallen. In het werk - de eeuwenoude trip in combinatie met het getekende kind - zijn verleden en toekomst aldus verenigd. De titel mag hierbij zowel letterlijk als figuurlijk worden opgevat. Het kind kan onmogelijk uit de tekening springen om de schoen te pakken. Geen paniek dus, 'No Jumps'.