Lantaarnschilder

In 1933 wijkt de Duitse schilder Max Beckmann vanwege het nazi regime uit naar Amsterdam, waar hij tien jaar woont en werkt. Deze grappige, bijna stripachtige tekening uit 1945 is daar ontstaan. In losse potlood- en zwarte inktlijnen tekent Beckmann een zelfverzonnen scène waarin diverse elementen verwijzen naar de Nederlandse hoofdstad: de grachtenpanden, het gebogen bruggetje, een op het water dobberende boot. Het profiel van de kwastende man, met ver uitstekende kin, lijkt wel wat op dat van Beckmann zelf. Hij schildert een lantaarnpaal en dat is niet zonder betekenis. Licht was voor Beckmann belangrijk, zowel als compositorisch element als in metaforisch opzicht. De tekening is 1945 gedateerd, maar de precieze dag van ontstaan is niet genoteerd. We weten dus niet of hij kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog is gemaakt, of na afloop ervan. Uit een tweede opschrift op het blad wordt duidelijk dat Beckmann deze tekening op 26 november 1946 cadeau doet aan de kunsthandelaar Helmuth Lütjens, die hem in de oorlogsjaren heeft geholpen en met wie hij goed bevriend is geraakt. Lütjens viert die dag zijn 53ste verjaardag. Het museum verwerft de tekening samen met nog twee andere bladen van Beckmann, die vroeger ook van Lütjens waren.