Allegorie op de ijdelheid

Deze tekening is een allegorie op de ijdelheid. Ijdelheid wordt voorgesteld als een jonge vrouw, gehuld in een kostbare jurk, met een boek op haar schoot, als verwijzing naar ijdelheid als een van de ondeugden. Zittend op een troon kamt ze met haar vingers door haar haren en bewonderd ze zichzelf in een spiegel die door een putto en een naakte vrouw wordt opgehouden. Ijdelheid staat in deze tekening symbool voor vanitas: vergankelijkheid. Het verstrijken van de tijd wordt gesymboliseerd door de zandloper in de rechterhand van de putto en de kristallen bol onder de rechtervoet van de vrouw. De haan rechtsmidden symboliseert waakzaamheid. In de spiegel rechts is een vage schim te zien, wellicht dood die ijdelheid komt overvallen.

Nicolaas Verkolje maakte meerdere Bijbelse en mythologische historiestukken met een morele boodschap. Waarschijnlijk diende deze tekening ook als een compositiestudie voor een schilderij.