Zonder tijdslot kun je het depot niet bezoeken
Ontdek het depot eenmalig of vaker als een privilege- of vriendenpashouder
Wil jij ook meer Boijmans beleven of geef je een Vriendschap cadeau? Word dan Vriend en word uitgenodigd voor de jaarlijkse Museumpark Vriendendag. Zien we jou of jouw vriend snel in het depot?
Niet eerder was er zo’n goede reden om familie, vrienden en kennissen mee te tronen naar het museum. ‘Een tentoonstelling van dit kaliber komt in Nederland maar eens in de zoveel jaar voor,’ zegt Saskia van Kampen-Prein (40), conservator en samensteller van Gek van surrealisme. Gek van surrealisme vertelt het verhaal van de kunstbeweging. Getoond wordt de ontwikkeling van kunstenaars als Dalí, Ernst, Magritte en Miró en tegelijk ook de passie van vier belangrijke verzamelaars; Roland Penrose, Edward James, Gabrielle Keiller en Ulla en Heiner Pietzsch.
‘Een fantastisch en relatief vroeg werk van Joan Miró is Tête de paysan Catalan (1925). Roland Penrose verwierf het in 1937 samen met diverse andere topstukken van de Belgische kunstverzamelaar René Gaffé. Gaffé had kort daarvoor te horen gekregen dat hij ongeneeslijk ziek was en deed daarom veel van de hand. Na de verkoop kwam de Belg erachter dat er een verkeerde diagnose was gesteld.’
‘Mecenas Edward James was een belangrijke stuwende kracht voor het surrealisme. De ‘paranoïde’ meubelstukken die Salvador Dali in de jaren dertig in opdracht van James ontwierp, blijven spectaculair om te zien. Naast onze eigen Mae West Lips Sofa (1938) en White Aphrodisiac Telephone (1936) tonen we een bijzonder haardscherm, twee lampen, een stoel en voorbereidende schetsen en foto’s.’
‘Een heel bijzonder werk uit de collectie van de Schotse Gabrielle Keiller is La représentation (1937) van René Magritte. Het is het enige shaped canvas (schilderij met afwijkende vorm) dat Magritte ooit maakte. Inspiratiebron vormde Salvador Dalí’s Couple aux têtes pleines de nuages (1936) dat deel is van onze museumcollectie. Beide werken worden straks tijdens Gek van surrealisme verenigd.’
‘Tussen alle monumentale kunstwerken hangt een kleine collage getiteld Le déclin de la société bourgeoise (circa 1935-1939). Hoewel niet het belangrijkste werk, is het toch een van mijn favorieten. Het raakt op verschillende manieren aan de kern van het surrealisme: het is gemaakt door André Breton en de titel geeft een van de belangrijkste doelstellingen van de surrealisten weer: de afname van burgerlijkheid.’
