Auteur: Yvonne Bleyerveld
De tekenaar, etser en schilder Jacob Savery werd geboren in Kortrijk als zoon van Maarten Savery, handelaar in vetwaren, en Cathelijne van der Beke.1 Hij was de oudere broer en leermeester van Roelandt Savery. Als gevolg van de politieke en religieuze onrust in de Zuidelijke Nederlanden ontvluchtte het doopsgezinde gezin Savery omstreeks 1580 Kortrijk, om zich via Brugge in Haarlem te vestigen. Tussen 1580 en 1584 was Jacob Savery in de leer bij de uit Mechelen afkomstige schilder en tekenaar Hans Bol in Antwerpen, waarna hij zich bij zijn familie in Haarlem voegde. In 1585 werd hij daar betaald voor een schildersopdracht, in 1587 werd hij lid van het Haarlemse Sint-Lucasgilde. Na 1589 verhuisde de kunstenaar met zijn gezin naar Amsterdam, waar hij in 1591 als burger ingeschreven werd en in 1603 aan de pest overleed.
Volgens Karel van Mander was Jacob Savery de beste leerling van Hans Bol: Savery was ijverig, netjes en geduldig.2 Jacob specialiseerde zich in het schilderen en tekenen van landschappen, boerenscènes in de traditie van Pieter Bruegel, dieren en bloemen. De kunstenaar maakte slechts dertien etsen.3 Gedateerde tekeningen dateren van 1586 tot 1603. In Savery’s vroege werk is de invloed van de minutieuze, in kleur uitgewerkte landschapstekeningen van Hans Bol te herkennen. Hans Mielke schreef een groep van 25 tekeningen aan Jacob Savery toe, die eerder op naam van Pieter Bruegel stonden (zie inv. nr. MB 1687). Savery tekende ook enkele prentontwerpen die door graveurs en etsers als Nicolaes de Bruyn en Simon Frisius in prent werden gebracht.4
Twee van Jacob Savery’s zonen, Hans Savery II en Jacob Savery II waren actief als schilders, terwijl een derde zoon, Salomon Savery, prentmaker en uitgever in Amsterdam werd.5
Noten
1 Deze biografie is gebaseerd op Washington/New York 1986, p. 251; Turner 1996, dl. 27, pp. 884-885 (J.A. Spicer); Prague/Courtrai 2010, pp. 45-49.
2 Van Mander 1604 (editie Miedema), fol. 260v.
3 Hollstein XXIII, 1980, pp. 200-207.
4 Hollstein XXIII, 1980, pp. 208-211.
5 Zie Prague/Courtrai 2010, pp. 49-51.
