In de televisieprogramma’s, radioshows, films en kunstwerken van Wim T. Schippers speelt ‘afleiding’ een belangrijke rol. Kunst is een afleidingsmanoeuvre, zo stelt Schippers; gekkigheid om maar niet geconfronteerd te worden met de doelloosheid van het bestaan. Een doelloosheid die hij onderstreept als hij in 1963 tijdens Manifestatie aan het Strand te Petten haast letterlijk water naar de zee draagt en een flesje limonade in zee leeggiet.
Wim T. Schippers breekt in de jaren zestig door als kunstenaar, wanneer hij voortijdig zijn opleiding aan het Kunstnijverheid Instituut (de huidige Rietveld Academie) verlaat. Samen met twee studiegenoten, Ger van Elk en Bob Wesdorp, begint hij de A-dynamische groep. Daarin staan 'verzakelijking van de kunst, theoretische en praktische slapte, waarachtige oninteressante, saaiheid en verwarring' centraal. In het kader daarvan richten de drie kunstenaars in 1962 bijvoorbeeld een zaal in met glasscherven in Museum Fodor in Amsterdam.
Na zijn A-dynamische periode sluiten de werken van Schippers aan bij het Franse nouveau réalisme en de popart. Deze stromingen worden gekenmerkt door gebruik van consumptieartikelen en alledaagse voorwerpen. Dat zie je bijvoorbeeld terug in het werk ‘The Eggs’ uit de museumcollectie waarin Schippers keukenzwabbers en groene eieren samenvoegt tot een wandtapijt.
In 2010 koopt Museum Boijmans Van Beuningen een bijzonder en bekend werk van Schippers aan: de Pindakaasvloer. Deze installatie werd voor het eerst uitgevoerd in 1969, in de tentoonstellingsruimte van het avantgardistische Mickery theater in Loenersloo. Het werk wordt daarna nog twee keer in Nederland tentoongesteld voor het in de collectie van het museum wordt opgenomen.
Wim T. Schippers
Groningen 1942
