Auteur: Yvonne Bleyerveld
De marineschilder Hendrick Vroom werd geboren in Haarlem in 1562 of 1563, als telg van een familie van beeld- en steenhouwers.1 Na de dood van zijn vader in 1573, hertrouwde Hendricks moeder Cornelia Lakeman en vestigde zich in Delft. Mogelijk bracht Vroom zijn leertijd door bij een Delftse (aardewerk)schilder. Als jonge man reisde Vroom via enkele Hollandse en Vlaamse steden naar Spanje en verbleef hij in Florence, Rome, Venetië, Genua en Turijn. In Rome werkte hij twee jaar voor kardinaal Ferdinand de Medici en ontmoette hij Paul Bril, van wie hij volgens Karel van Mander instructies kreeg.2 Via Lyon, Parijs en Rouen keerde Vroom naar Haarlem terug. Hij trouwde in 1590 en kreeg vier kinderen, waaronder de schilder Cornelis Hendricksz Vroom (1590/91-1661). In 1590-91 verbleef Vroom enige tijd in Danzig en in Portugal, waar hij na een schipbreuk belandde.
Daarna vestigde de kunstenaar zich definitief in Haarlem om zich aan zijn specialisme te wijden: het ontwerpen van maritieme scènes voor wandtapijten en glas-in-loodramen en het schilderen van zeestukken. Hij was de eerste kunstenaar die zich toelegde op de uitbeelding van de Hollandse oorlogs- en handelsvloot en gebeurtenissen op zee, zoals zeeslagen, en oogstte daarmee veel succes en waardering. Zijn eerste grote opdracht kreeg hij in 1592 van de Engelse admiraal Charles Howard, voor wie hij de cartons ontwierp voor een serie van tien wandtapijten, die door de Delftse tapijtwever François Spiering geweven werd. Daarnaast leverde hij ontwerpen en zeestukken voor onder andere de Staten van Zeeland en van Holland, de Staten Generaal en de steden Haarlem en Alkmaar. Schilderijen van zijn hand bevonden zich in de kunstcollectie van keizer Rudolf II in Praag.
Enkele tekeningen van Hendrick Vroom dienden als prentontwerpen. Een monografische studie van zijn getekende oeuvre – tekeningen van schepen, zeegezichten en kustlandschappen – ontbreekt tot op heden.
Noten
1 Deze biografie is gebaseerd op Russell 1983; Van Thiel-Stroman in Köhler/Biesboer 2006, pp. 332-337.
2 Van Mander 1604 (editie Miedema), fol. 287v: ‘..alwaer oock Pauwels Bril hem veel besocht en onderwees.’
