Nana négresse

Niki is vooral bekend geworden door de 'schietreliëf's' (1956), witte gipsen reliëfs waarin verf zat, die begon te stromen wanneer er op geschoten werd en zó een kleurig toevalspatroon vormde. Beroemd zijn haar 'Nana's' (1965), de vrolijke bontbeschilderde weelderige vrouwenfiguren in allerlei materialen en afmetingen, die zelfs als opblaasbare multipels in de handel werden gebracht. De Nana's zijn de moeders, de vrouwen, de dochters, de zachte, lieve, warme, erotische, koesterende, springende, dansende, blije maar ook verpletterend grote, dwingend demonische, bezeten, op macht beluste vrouwen. De Nana's aan de macht, benaderbare, betreedbare huizen en droomnana's waar je in naar binnen kunt, maar niet meteen weet of je er weer uit kunt. Hoewel, ècht agressief zijn ze nooit; ook uit de speelskulptuur kun je altijd langs een glijbaan weer naar buiten. Het uizonderlijke vergroten en aandikken van vormen en op nieuwe wijze combineren is een aspect dat steeds in een andere vorm in het werk van Niki terugkeert. Door gebruik te maken van een, ogenschijnlijk, kinderlijke fantasiewereld, die gemakkelijk herkenbare vormen groot en rond toepast, heldere kleuren gebruikt en zich kleine, vanzelfsprekende vrijheden veroorlooft, door zich bewust te beperken tot herkenbare situaties en prototypen, slaagt Niki er wonderwel en op lichtvoetige wijze in haar bedoelingen uiteen te zetten: het losmaken en overwinnen van angsten, gevoelens van genegenheid en liefde uit de periode van het kind en de volwassene door middel van een totaal vrij gebruik van vormen en middelen.