Gelukswandeling - Geinige heiligen en schijn-veiligen
Iedere twee weken wordt verzorgingstehuis Laurens Antonius Binnenweg aangedaan door het project ‘Gelukswandelingen’, ontwikkeld en begeleid door kunstenaar Misja Immink. Bewoners worden uitgenodigd om samen met een vrijwilliger een wandeling te maken waarbij ze samen op zoek gaan naar geluksmomenten. Eens in de zoveel tijd ontvangt Museum Boijmans Van Beuningen de gelukswandelaars: welke geluksmomentjes zouden er verborgen zitten in de tentoongestelde kunst?
Zaterdagochtend meld ik mij bij verzorgingstehuis Laurens Antonius Binnenweg om mijn steentje bij te dragen aan de gelukswandeling naar Museum Boijmans Van Beuningen. Organisator Misja begroet ons enthousiast en weet met zijn positieve energie ook de bewoners te enthousiasmeren voor de wandeling. Met het frisse weer en de stevige wind van die dag was niet iedereen meteen te porren om naar buiten te gaan, maar omwikkeld met dekentjes wanten en mutsen waagt uiteindelijk toch een flinke groep zich aan de tocht naar het museum. Ik duw de rolstoel van een dame die al haar hele leven in Rotterdam woont maar toch nog nooit in het Boijmans is geweest.
Aangemoedigd door Misja en zijn goudkleurige luidspreker bewegen we ons in een stoet naar het museum. Daar aangekomen ontvangen we een aantal vragen die we samen, als duo, kunnen beantwoorden. De vragen zwengelen het gesprek over de kunst aan en leiden ons door het museum. Samen gaan we op zoek naar een grappige weergave van een heilige, roerige wateren, hoopvolle luchten en een schijngevoel van veiligheid. Misja vertelt dat de kunst niet alleen ons beïnvloedt, maar dat wij door goed te kijken ook de kunst kunnen veranderen. De kijkopdrachten die Misja ons meegeeft zorgen er inderdaad voor dat je het werk op een nieuwe manier bekijkt. Plotseling vraag je je af of de lucht een gevoel van hoop oproept of een geschilderd water een zekere onrust veroorzaakt. Mijn gelukspartner is niet de grootste kunstliefhebber, of zoals ze het zelf zegt: ‘interesseert me niks’, maar ze wordt vrolijk van de Franse landschappen van Monet en Sisley en de middeleeuwse beeltenissen van Maria. Ze zou best in dat huisje van de visser in Varengeville willen wonen. De mandril van Kokoschka vindt ze daarentegen een verschrikkelijk beest, helemaal niets voor haar. Aan het eind van de wandeling heb ik mensen leren kennen waar ik normaal gesproken niet mee in aanraking was gekomen en heb ik het idee dat ik heb bijgedragen aan een mooie dag. Maar de wandeling heeft mij ook nieuwe inzichten gegeven, doordat ik de kunst heb bekeken samen met iemand die heel uitgesproken is over welke kunst bij haar wél, en welke absoluut niet, een gevoel van geluk oproept. Door op zoek te gaan naar momenten van geluk in de kunstbeleving wordt deze voor iedereen interessant.
Door Birgit van Beek, stagiaire op de afdeling educatie