19 December 2017
De wassalon draait op volle toeren
Een van de belangrijke intenties van ‘Change the System’ is dat ontwerpers het publiek actief betrekken bij hun project om de wereld te veranderen. Een voorbeeld hiervan is de Boijman’s Wassalon van Manon van Hoeckel. Zij ontwerpt ontmoetingen en om deze tot stand te brengen, werkt ze met vrijwilligers. Nelleke en Joke, beiden vrijwilligers, begeleiden op de woensdagen bezoekers bij de wassalon. Zij kennen elkaar van de breiclub en willen graag het sociale contact tussen mensen herstellen.
Wat trok je aan in de Boijman’s Wassalon?
Joke: ‘Ik kreeg een folder op de breiclub. Het ging over mensen verbinden en weer in contact komen met anderen. Mensen zitten in de metro en pakken hun telefoon. Ik heb er zo’n moeite mee dat het contact verdwijnt. Nelleke en ik besloten een bericht te sturen naar Manon omdat we het een goed en leuk initiatief vonden.’
Nelleke: ‘Het idee achter de wassalon sprak me aan, in plaats van dat je contact vermijdt en alleen op je telefoon kijkt, zoek je hier juist contact met anderen.’
Wat heeft het vrijwilligerswerk je tot nu toe gebracht?
Nelleke: ‘Ik durf meer. Ik praat makkelijker met mensen en durf op mensen af te stappen.’
Joke: ‘Ik vind het heerlijk om onder de mensen te zijn want ik vind het leuk om met verschillende mensen te praten. En hier komt natuurlijk jong en oud.’
Nelleke: ‘Doordat zoveel verschillende mensen komen wassen in de wassalon of een praatje met ons maken, voel ik me soms een antropoloog.’
Wat is het leukste verhaal uit de wassalon?
Joke: ‘Er was een jongen. Zo’n heel leuke jongen. Hij studeert in Utrecht en heeft onlangs een kamer gekregen en daar was geen wasmachine, dus hij kwam hier zijn kleding wassen. Toen kwam er een nieuw meisje in zijn huis en zij mocht van haar ouders de wasmachine meenemen. Dat vond hij ergens jammer omdat hij zijn was niet meer hier hoefde te doen. Dat was zo aandoenlijk. Hij vertelde ons iedere keer van alles over zijn studie. Hij komt nog weleens langs voor een praatje, maar niet voor de was, die doet hij nu thuis.’
Nelleke: ‘Op een gegeven moment was hier een Zweedse man. Hij kwam uit Stockholm en legde ons uitgebreid uit hoe je de filters van een wasmachine moet schoonmaken.’
‘Soms voel ik me een antropoloog. Zoveel verschillende mensen komen hierop af.’ - Nelleke
Lukt het om ontmoetingen te ontwerpen?
Joke: ‘Ja, er waren twee Italiaanse studenten zij waren hier op reis. Zij hoorden dus via-via dat in Museum Boijmans Van Beuningen wasmachines stonden en dat zij met hun wasgoed gratis het museum in konden. Zij hoorden dit van mensen uit het hostel waar zij sliepen die Museum Boijmans Van Beuningen dezelfde dag hadden bezocht. Zij waren daar zo blij mee, omdat zij naar het museum konden én tips konden krijgen over Rotterdam.’
Nelleke: ‘Voor mensen die hier geweest zijn, denk ik van wel, al is het maar een klein beetje. Als zij hier de deur uitstappen, zullen mensen hopelijk, net als ik, makkelijker anderen aanspreken.’
Joke: ‘Verder hoop je gewoon dat dit mensen aan het denken zet, dat ze eindelijk afkicken van die telefoon.’
Verbeeldt dit kunstwerk volgens jullie een betere wereld?
Joke: ‘Soms zie je mensen heel gesloten kijken, maar wanneer je ze aanspreekt reageren ze heel enthousiast. Ik denk dat dat al een stap is naar een betere wereld. Mensen durven zelf het contact soms niet meer te zoeken.’
Nelleke: ‘Als het bewustwording gecreëerd heeft of als er één iemand is die makkelijker met iemand anders praat, vind ik dat dit kunstwerk een betere wereld verbeeldt.’
Voel je je onderdeel van het kunstwerk?
Nelleke: ‘We zaten net met zijn tweeën op een bankje en toen begon er iemand te lachen en zei ‘Oh, jullie zijn echt!’ Toen dat gebeurde, voelde ik mij onderdeel van het kunstwerk.’
Joke: ‘Dat niet, maar wel onderdeel van de wasserette. Ik wil het graag schoonhouden en voel ook de drang om het wassen van mensen over te nemen.’