Kunst van formaat
Bij het samenstellen van ‘De collectie als tijdmachine’, in het oude gedeelte van het museumgebouw, heeft gastconservator Carel Blotkamp met bloedend hart een aantal favoriete werken moeten laten vallen. Het schilderij van Rothko past nog net door de deur, andere werken zijn gewoon veel te groot. Daarom is er nu deze aanvullende tentoonstelling, ‘Kunst van formaat’, met ruim zestig werken uit de collectie. Deze is vanaf 10 februari tot en met 29 april 2018 te zien in de Bodon zaal van Museum Boijmans Van Beuningen.
Het past maar net
Schilderijen die een hele wand beslaan, zaalvullende sculpturen en installaties: vandaag de dag vinden we kunstwerken van extreem groot formaat heel gewoon. Maar in 1935, als Museum Boijmans Van Beuningen wordt geopend, zijn zulke werken nogal ongebruikelijk en er is bij de bouw dan ook geen rekening mee gehouden. De zalen en kabinetten zijn intieme ruimtes, vergelijkbaar met kamers in woonhuizen. In de jaren zeventig heeft het museum, net als talrijke andere musea van oudere datum, een nieuwe vleugel laten aanbouwen om meer ruimte te creëren voor de uitdijende collectie en voor tentoonstellingen; ruimte vooral ook die onderdak kan bieden aan kunst van formaat.
‘De collectie als tijdmachine’, de presentatie van de museumcollectie die gastconservator Carel Blotkamp heeft gemaakt voor de periode 2017-2018, beslaat alle zalen van de eerste verdieping van de oudbouw. Het is onmogelijk om daar heel grote formaten te tonen, eenvoudig omdat de deuropeningen niet groot genoeg zijn. Als completering van deze presentatie wordt tot en met 29 april 2018 in de grote bovenzalen van de nieuwbouw een selectie van ruim 60 grote werken uit de museumcollectie getoond, onder de titel 'Kunst van formaat. De collectie XL vanaf de jaren vijftig'. Ze zijn min of meer chronologisch gegroepeerd, in overeenstemming met de indeling van kunst na 1945 binnen ‘De collectie als tijdmachine’.
Trailer 'Kunst van formaat' Meer informatie
Nieuwe aanwinst 'De vierkante auto' van John Körmeling te zien
De Vierkante Auto van John Körmeling (1951), recent aangekocht door Museum Boijmans Van Beuningen, maakt deel uit van de tentoonstelling. De Vierkante Auto is een grote, vierkante, glazen bak op vier rubberen wielen. De Körmeling past goed in het streven van het museum om de grenzen tussen vormgeving en beeldende kunst op te zoeken. Körmeling is kunstenaar, architect en uitvinder ineen. Al in 1992 kwam hij met het eerste idee voor dit werk: een zeer vereenvoudigde versie van een traditionele auto. In de jaren daarna maakte hij verschillende variaties. Het door Museum Boijmans Van Beuningen aangekochte werk ontwierp Körmeling speciaal voor het - door hem ontworpen - Nederlandse paviljoen Happy Street op de wereldtentoonstelling in Shanghai in 2010. Het kunstwerk is sterk van vorm en is tegelijkertijd ook een gebruiksvoorwerp: een auto die daadwerkelijk kan rijden.
Trailer nieuwe aanwinst 'De vierkante auto' Meer informatie
Auto's
De Vierkante Auto van Körmeling is niet de enige auto die te zien is tijdens 'Kunst van formaat - De collectie XL vanaf de jaren vijftig'. Ook is er de Mercedes met 57 mm kanon van Atelier Van Lieshout en The Car van Marisol uit de jaren zestig. De drie auto’s hebben zeer verschillende artistieke identiteiten. De auto van Marisol past in de Popart traditie en bevraagt de maatschappelijke rol die we spelen. Haar auto contrasteert sterk met de stoere, agressieve auto van Atelier Van Lieshout waarmee een zelfgecreëerde gemeenschap kan worden beschermd, terwijl de auto van Körmeling het modernistische vormgevingsideaal belichaamt; en de ruimte zo optimaal mogelijk gebruikt.
Bomen van kauwgom
Er is onder andere ruimte gemaakt voor het werk Cloth Jumping, A Monument for Muybridge van de jonggestorven Rotterdamse kunstenaar Anna. Zij heeft lappen grijze stof met wasknijpers aan een waslijn gehangen, nadat zij er aan de onderkant vormen heeft uitgesneden die corresponderen met een reeks opeenvolgende foto’s van een springende man, gemaakt door de beroemde 19de-eeuwse fotograaf Eadweard Muybridge. Ook is het werk D’red Dwarf, B’lack Hole van Jim Shaw te zien. Shaw gebruikt graag oude theaterdoeken als ondergrond voor schilderingen die afkomstig lijken uit goedkope stripboekjes met horrorverhalen, zoals dit landschap met een piramidevormige tempel en bomen die van kauwgom lijken.
